In deze blog sta ik stil bij hoe het voelt om je eigen tentoonstelling te openen of eraan bij te dragen. Een expositie houden is niet zomaar wat schilderijen ophangen of foto’s neerzetten. Het is je werk – misschien wel een stukje van jezelf – aan de wereld tonen. Wanneer mensen jouw tentoonstelling bezoeken, gebeurt er iets bijzonders: jouw creatieve reis wordt even van hen.
De weg naar een expositie begint vaak in je atelier, woonkamer of achter de computer. Urenlang ben je bezig met schilderen, beeldhouwen of fotograferen. Je stopt ziel en zaligheid in elk kunstwerk. Dan komt het moment dat je besluit: ik ga het laten zien. Spannend! Je vraagt je af of mensen het mooi zullen vinden, of ze begrijpen wat je bedoelt. Een tentoonstelling plannen betekent ook durven loslaten. Je selecteert je beste stukken – dat op zichzelf is al een uitdaging, want ze zijn je allemaal dierbaar. Je geeft ze titels, denkt na over de volgorde. Dit is jouw verhaal in beelden of objecten en straks kan iedereen het zien. Durven tonen wat je gemaakt hebt vergt moed, maar juist die stap maakt je als maker zó trots.
De dag van de opening breekt aan. De zaal of galerie, die je eerder in alle rust inrichtte, vult zich nu met geroezemoes. Bekenden en onbekenden komen jouw tentoonstelling bezoeken. Je staat misschien bij de ingang, nerveus glimlachend terwijl de eerste gasten binnenkomen. Dan een klein speechmoment: je vertelt kort over je werk, je bedankt de mensen die hielpen. Het voelt bijna onwerkelijk als daarna applaus klinkt – voor jou! In de zaal verspreid lopen mensen rond, knikken instemmend bij een schilderij, stellen je vragen over een foto. Je vangt flarden op: “Prachtig, kijk die kleuren” of “Dit raakt me echt”. Dat is goud waard. De zenuwen zakken, er komt ruimte voor blijdschap. Je loopt rond en ziet jouw creaties door andermans ogen. De openingsavond vliegt voorbij, maar de indruk blijft: je hebt mensen geraakt met jouw expositie.
Na de laatste bezoeker op de sluitingsdag daalt de stilte weer in. Je haalt de werken van de muur af, pakt beelden in. Moe maar voldaan kijk je rond in de lege ruimte. Wat neem je mee van deze ervaring? Allereerst herinneringen: het gastenboek vol lieve berichten, foto’s van de opening, misschien een krant die jouw expositie besprak. Die koester je. Het is mooi om dit moment op een speciale manier te markeren. Enkele ideeën:
Een expositie organiseren en delen laat je groeien als kunstenaar en als mens. Je hebt geleerd om kritiek en complimenten te ontvangen, om je verhaal te vertellen en los te laten hoe anderen het oppakken. Vaak merk je na afloop dat je vol nieuwe ideeën zit. Misschien ben je geïnspireerd door een opmerking van een bezoeker, of heb je simpelweg vertrouwen gekregen om nog grotere projecten aan te pakken. Wees vooral dankbaar: voor iedereen die de tentoonstelling kwam bezoeken, voor elke reactie, en voor jezelf – dat je het aangedurfd hebt.
Een tentoonstelling of expositie is een viering van creativiteit en lef. Het is een speciaal moment waarop jouw werk een podium krijgt. Heb jij zoiets meegemaakt, als maker of bezoeker? Hoe voelde het om kunst zo te delen of te ervaren? Deel gerust je verhaal. Laten we elkaar blijven inspireren en de kunst van het moment vieren.
Hoi! Ik ben Inge en ik geloof dat het leven vol zit met speciale momenten. Van klein geluk tot grote mijlpalen. Op deze site deel ik inspiratie, tips en inzichten om bewuster stil te staan bij die bijzondere gebeurtenissen, zowel thuis als op het werk. Laten we samen leren om meer te vieren, te voelen en te waarderen. Want jouw moment mag er zijn!